Pomysł na dzisiejsze śniadanie zaczerpnęłam z książki "Deliciously Ella", którą dostałam z okazji urodzin. Jestem totalnie oczarowana przepisami tej uroczej kobiety. Jej dania są najbliższe temu, co sama jadam. Nie zawierają glutenu, białego cukru, nabiału i produktów mięsnych. Największą radość sprawiła mi niespodzianka, że gdy wróciłam z pracy, to czekała na mnie kolejna część tej książki w pięknie zapakowanym papierze. Tak więc, w ciągu jednego dnia dostałam dwie inspirujące książki.
Teraz nie cierpię na brak pomysłów na obiady i zamierzam przetestować wszystkie przepisy, a także postanowiłam, że w końcu odwiedzę restaurację założoną przez Elle i jej męża "The Mae Deli". Pssssss są plusy mieszkania w Londynie... :)
Moje crumble przyozdobiłam gruszką, którą dodała jeszcze większej słodyczy!
Potrzebujemy:
3 duże banany
400 g truskawek
300 g płatków owsianych bezglutenowych
150 g migdałów
1 łyżkę dobrej jakości kakao
1 łyżkę pasty waniliowej
5 łyżek oleju kokosowego
1 łyżkę cynamonu
7 łyżek syropu klonowego
3 łyżki wiórków kokosowych (to już moja inwencja twórcza tak mi podpowiedziała)
Przygotowanie:
1. Piekarnik nagrzewamy do 200 stopni.
2. Banany obieramy i kroimy w talarki. Truskawki myjemy i przekrawamy w ćwiartki. Wszystko umieszczamy w naczyniu żaroodpornym lub wyścielamy blachę papierem do pieczenia i wsypujemy na dno (wersja z papierem jest raczej średnia, bo owoce puszczają sok i papier jest później mokry. Cóż, mam pretekst do kupienia kolejnego, kuchennego naczynia :)
3. Owoce wstawiamy do nagrzanego piekarnika na 10 minut.
4. Płatki owsiane przesypujemy do miski. Dodajemy wiórki kokosowe, pastę waniliową, roztopiony olej kokosowy, syrop klonowy, cynamon i mieszamy do połączenia składników.
5. Wyjmujemy owoce z piekarnika, wsypujemy płatki i na koniec można pokroić gruszkę, która naprawdę dodała smaku. Pieczemy ok. 20 minut, aż płatki staną się złocisto-brązowe.
Z racji, że jestem na detoksie od kawy i herbaty, to stawiam na koktajle i świeżo wyciśnięte soki. Dzisiaj melon w połączeniu limonki i pomarańczy!
Swoją drogą, mój blender ma powyginane nożyki i chyba muszę się rozglądnąć za czymś mocniejszym. Czy ktoś poleci dobrej jakości sprzęt, który wytrzyma codzienne użytkowanie?
Cukinia od zawsze kojarzyła mi się z gorącym leczem, którym zajadałam się podczas chłodnych, jesiennych wieczorów. Później pojawiła się w postaci placuszków, a w czasie letnich dni nabijałam ją na patyczki i przygotowywałam warzywne szaszłyki na grilla. Przyszedł jednak moment na spróbowanie jej smaku w wersji surowej :)
Oprócz jadalnych produktów potrzebujemy niezbędnej maszynki Julienne (ależ ona ładnie się nazywa), którą można kupić za grosze w sklepach online. Na rynku są dostępne także bardziej zaawansowane sprzęty do obróbki warzyw, ale sądzę, że na początek nie ma sensu inwestować w drogi asortyment, bo podręczna maszynka jest w zupełności wystarczająca na pierwsze eksperymenty z surowymi makaronami.
Składniki:
3 nieduże cukinie
2 awokado
1 cytryna
3 duże, dojrzałe pomidory
1 czerwona cebulka
2 ząbki czosnku
olej lniany
sól himalajska
pieprz
zioła prowansalskie
listki bazylii
nerkowce
Przygotowanie:
1. Najpierw porządnie szorujemy nasze cukinie.
2. Następnie robimy makaron przy pomocy maszynki i zalewamy go zimną wodą. Odstawiamy do lodówki, do czasu, aż przygotujemy sos.
3. Awokado obieramy i blendujemy. Wciskamy sok z jednej cytryny i wrzucamy 2 ząbki czosnku. Doprawiamy solą i pieprzem.
4. Umyte pomidory kroimy na kwadraciki. Dodajemy zszatkowaną cebulkę, zioła, sól, pieprz i listki bazylii. Wlewamy odrobinę oleju lnianego.
5. Makaron odcedzamy, mieszamy z awokadowym pesto, a na sam koniec wylewamy pomidorową salsę.
6. Nerkowce mielimy na drobne kawałeczki i posypujemy po naszym spaghetti.
Potrzebujemy:
- 1 długą marchew
- kilka suszonych pomidorów
- ser parmezan lub mozarella
- kilka nerkowów
- kilka oliwek
- oliwa z oliwek
- czerwona cebula
- szczypiorek
- pietruszka do dekoracji
Makarony to chyba jedne z najpopularniejszych potraw na całym świecie! Można je przyrządzić na milion sposobów. Wykorzystujemy je w zapiekankach, sałatkach i jako dodatek do obiadu. Można znaleźć różne kształty i kolory makaronów. Bardzo popularną odmianą jest tagliatelle. U mnie za makaron posłużyła marchewka :) Wyszło niezwykle kolorowo i smacznie.
Przyrządzenie:
1. Marchew obieramy, a następnie za pomocą obieraczki robimy długie paski makaronu.
2. Szczypior, pomidory, oliwki i cebulę kroimy. Orzechy nerkowca rozdrabniamy w maszynce.
3. Do marchewki dodajemy 2 łyżki oliwy z oliwek (może być olej z pomidorów), oliwki, szczypiorek, cebulkę, nerkowce i ser. Całość mieszamy, a na koniec dekorujemy pietruszką.
Przepis na wegetariańskie falafele już niebawem na blogu! Zapraszam do zaglądania:)
Ta owocowa wersja podbija serca każdego miłośnika naleśników. Można się nimi zajadać podczas obiadu lub wykorzystać je jako deser dla gości. Są lekkie i sycące. Najlepiej smakują latem, kiedy świeżych owoców mamy pod dostatkiem. Nadzienie to kwestia gustów i indywidualnych upodobań. Można zrobić wersję tropikalną lub wykorzystać sezonowe owoce np. maliny, truskawki czy jagody.
Składniki na ciasto:
• 1,5 szkl. mąki orkiszowej/gryczanej
• 1 szkl. mleka (u mnie migdałowe lub sojowe)
• 2 jajka
• 1 szkl. wody
• 2 łyżki oleju
• pół łyżeczki proszku do pieczenia lub sody
Nadzienie:
• serek mascarpone
• 1 łyżka miodu
• kiwi
• banan
• mandarynki
• ananas
Przygotowanie:
1. Wszystkie składniki na ciasto miksujemy robotem kuchennym i odstawiamy na 20 min.
2. Owoce kroimy w talarki. Ser mascarpone mieszamy z miodem.
3. Naleśniki smażymy na dobrze rozgrzanej, naoliwionej patelni.
4. Gotowe naleśniki smarujemy serem, nakładamy owoce. Możemy całość posypać kakao lub cynamonem.
5. Na wierzch dajemy łyżkę sera i polewę truskawkową/malinową.
Kiedyś usłyszałam tekst, że "wegetarianie to jedzą tylko chleb z serem żółtym i pomidorem..." Powiedziała to Pani u której chciałam kupić wegetariańskiego kebaba :) Jak patrzę na różnorodność produktów, to myślę sobie, że chętnie zjadłabym chleb z samym serem i plastrem pomidora, bo dawno tego nie robiłam. Dieta bezmięsna nadal jest traktowana jako gorsza, mniej smaczna, mniej wartościowa i jałowa. Nic bardziej mylnego! Okazuje się, że z kasz, warzyw, owoców, orzechów i wielu innych, można przyrządzić setki potraw, a każda z nich będzie zachwycała nas smakiem i zapachem. I nie jest to reklama dla tych, którzy jedzą mięso, bo nic mi do tego. Pragnę tylko, aby zniknęły uprzedzenia i stereotypy, bo ja ani nie neguje ludzi jedzących mięso, ani nie namawiam, żeby ktoś coś zmienił w swojej diecie. To tyle w tym temacie :)
A teraz zapraszam na paszteciki z kruchego ciasta z nadzieniem soczewicowym!
Potrzebujemy
ciasto kruche:
- 2,5 szklanki mąki pszennej
- 2 łyżki śmietany
- łyżeczka soli
- 100 g masła
- 1 jajko
- 2 żółtka
- 2 łyżeczki proszku do pieczenia
- ciepła woda
farsz:
- 200 g zielonej soczewicy
- 1 duża cebula
- 3 ząbki czosnku
- 250 g pieczarek (można więcej)
- tymianek i majeranek suszony
- 1 łyżka sosu sojowego
- sól i pieprz
Przygotowanie:
1. Na tarce (na grubych oczkach) ścieramy masło i delikatnie mieszamy z mąką. Dodajemy żółtka, jajko, sól, proszek do pieczenia, śmietanę i teraz wlewamy wody "na oko" ( może będzie to pół szklanki). Jak widzimy, że ciasto ma ładną konsystencję i składniki się połączyły, to nie wlewamy już więcej wody, bo wyjdzie zbyt rzadkie. Wkładamy je do lodówki na 2 h.
2. Soczewicę gotujemy ok. 25 minut. Odcedzamy i pozostawiamy do wystygnięcia. Pieczarki obieramy i dusimy na łyżce oliwy. Cebulkę siekamy i wrzucamy do pieczarek.
3. Soczewicę, pieczarki, przeciśnięty czosnek wrzucamy do miski i blendujemy. Dodajemy suszone zioła i przyprawy. Doprawiamy według własnych upodobań.
4. Ciasto rozwałkowujemy (nie może być bardzo cienkie) nakładamy farsz i zawijamy w ruloniki lub w mały pasztecik.
5. Gotowe paszteciki układamy na blaszce wyłożonej papierem do pieczenia, smarujemy białkiem/żółtkiem i posypujemy np. kminkiem.
6. Pieczemy 30 minut (termoobieg) w temperaturze 180 stopni.
Pysznie smakują z czerwonym barszczem!
SMACZNEGO!
Gorąco polecam wypróbować także wersję nadziewaną dużą ilością smażonych pieczarek i kapusty. Są bardzo smaczne!
Długo szukałam dobrego przepisu na smaczną i kolorową lasagne w wersji wege. Metodą prób i błędów udało się skomponować idealną kompozycję smaków.
Potrzebujemy:
2 duże pomidory
450 g mrożonego szpinaku
500 g pieczarek
2 cukinie
1 duża czerwona cebula
3 duże marchewki
3 kule sera mozarella
1 puszka pomidorów krojonych
1 łyżeczka suszonej bazylii
1 łyżeczka suszonego oregano
sól i pieprz
1 łyżka sosu sojowego
makaron do lasagne
1 ząbek czosnku
2 łyżki oleju
Przygotowanie:
1. Cukinie dokładnie myjemy, a następnie kroimy w talarki.Wrzucamy na patelnie z rozgrzanym olejem i dusimy do momentu, aż zmiękną.
2. Pomidory, cebulę i mozarellę kroimy w cienkie plastry.
3. Szpinak dusimy w garczku (tak długo, aż większość wody odparuje).
4. Marchewki obieramy i ścieramy na tarce o grubych oczkach. Następnie dusimy na patelni z dwoma łyżkami sosu sojowego.
5. Do gotującej, osolonej wody wrzucamy płaty makaronu i gotujemy kilka minut.
6. Pieczarki obieramy i kroimy w plasterki, a następnie dusimy na patelni. Dodajemy odrobinę soli i pieprzu do smaku.
Sos pomidorowy:
W misce mieszamy krojone pomidory z puszki, oregano i bazylię. Wciskamy ząbek czosnku.
Piekarnik rozgrzewamy do 180°C. Brytfankę (naczynie żaroodporne) smarujemy sosem pomidorowym. Na dnie układamy 3 plastry makaronu (w zależności od wielkości naczynia, w którym będziemy piec). Później rozkładamy równomiernie szpinak i kolejna warstwa makaronu. Smarujemy sosem, a następnie dodajemy podduszone cukinie. Czynność powtarzamy kilka razy. Można ułożyć marchewkę lub pieczarki i pomidory z mozarellą. Świetnie sprawdziłby się również pieczony bakłażan w środku. Na samej górze układamy makaron i dajemy większą ilość sosu pomidorowego (tak, żeby makaron nie był zbyt twardy po wyciągnięciu z piekarnika). Na koniec kilka plastrów mozarelli, pomidora i np. czarnych oliwek:) Lasagne pieczemy 20-25 min.
Wspaniale smakuje z łyżką śmietany na wierzchu. POLECAM!
Leczo, fasolka, strogonow- to potrawy, które kojarzą mi się z jesienią. Zapach ziół, które wzajemnie się przenikają, przypomina mi momenty z dzieciństwa. Zazwyczaj, kiedy na zewnątrz było mokro i wietrznie, mama gotowała coś rozgrzewającego. Nieodłącznym dodatkiem było chrupiące pieczywo.
